Navigacija
Valjevski “Krušik Akumulatori” su jedina fabrika na prostoru jugoistočnog Balkana koja je proizvodila čelične i nikl – kadmijumske akumulatore za vojnu industriju, železnicu i elektroprivredu. Pored navedenih proizvoda, ova fabrika je u svom asortimanu imala još i baterije za široku namensku upotrebu kao i rudarske i druge vrste lampi.
Fabrika je osnovana sedamdesetih godina prošlog veka, kada se u postojećoj vojnoj fabrici “Krušik” razvila proizvodnja civilnog programa po tehnološkom uzoru na Nemačku “VARTU”. Po osnivanju, fabrika postaje stub valjevske privrede koja je u najboljim danima zapošljavala više oko 1.500 radnika.
Akumulatordžije svoju golgotu preživljavaju nakon NATO agresije na našu zemlju. Od tog trenutka počinje priprema privatizacije “Krušika Akumulatora” i otpuštanje radnika kako bi se budućem gazdi omogućilo da nakon kupovine, većinskog dela državnog paketa akcija, uđe u posed fabrike bez balasta viška radne snage.
Nakon tenderske prodaje 87% vlasništva državnog kapitala, u posed fabrike ulazi korporacija “Euro Balkan”, za svega 57 miliona dinara. Iza “obećevajućeg” korporacijskog imena se krije bivši, visoki funkcioner JUL-a, Zoran Čičak.
“Krušk Akumulatori” su u trenutka prodaje, solidna firma, sa dobrim lagerskim zalihama repromaterijala, gotovih proizvoda i sa svega 150 zaposlenih radnika.
Čičak, kao svaki biznismen koji smatra da je proizvodnja velika obaveza i spor način dolaženja do “brzih para”, ne želi da se bavi osnovnom delatnošću kupljenog privrednog subjekta, već ustupa, tačnije prodaje tržište, što Čičku omogućuje brz obrt sredstava.
Uposlenost svodi na 80 radnika, koji rade u nehumanim uslovima jer su pogoni nezagrejanim zbog neplaćenih računa. Prestaje da isplaćuje zdravstveno osiguranje, doprinose i minimalne lične dohotke. Radnicima se odlučuju da tuže fabriku, a Sud donosi presude u njihovu korist. Pošto su mu računi blokirani zbog prinudnih naplata, falsifikuje isplatne liste koje dostavlja Agenciji za privatizaciju u dva navrata.
Čičak ubrzano zadužuje fabriku kod banaka, osniva “ćerku firmu” – “Krušik Batteries Trade” i prenosi svu opremu i imovinu u nju, dok “Akumulatori” ostaje bez sredstava za proizvodnju. Uprkos tome zaposleni i dalje dolaze na posao iako već više od 30 meseci ne dobijaju platu, jer se plaše da bi mogli dobiti otkaze iako se novo rukovodstvo nepojavljuje u fabrici, niti želi da uspostavi dijalog sa zaposlenima i sindikalcima.
Od Marta 2013. godine, fabrika prestaje sa radom jer gazda nije izmirio svoje obaveze prema dobavljačima i nema osnovnog repromaterijala da završi poslovne aranžmane u vrednosti od polamiliona dolara, ugovorene sa Američkim i Kandskim poslovnim partnerima.
Zaposleni su pozvali Vladu Srbije da poništi privatizaciju “Krušik Akumulatora”, ili dođe na “svečano zatvaranje” fabrike.
