Navigacija
NATO bombardovanje Savezne Republike Jugoslavije 1999. godine predstavlja akt imperijalističke agresije, kojim su sile globalnog kapitala pokušale da potvrde svoju dominaciju nad regionom Balkana. Pod izgovorom „humanitarne intervencije“, vojne snage NATO-a izvršile su brutalnu kampanju bombardovanja koja je rezultirala smrću hiljada civila, uništenjem infrastrukture i daljom destabilizacijom regiona.
Međutim, kao što odbacujemo imperijalističku agresiju, tako isto ne zatvaramo oči pred zločinima koji su prethodili ovom ratu, a koji su izvršeni nad albanskim stanovništvom na Kosovu. Režim Slobodana Miloševića i njegova nacionalistička politika doveli su do dugogodišnje represije nad Albancima, koja je kulminirala tokom 1998-1999. godine kroz vojne operacije, etničko nasilje i masovne zločine, uključujući ubistva, proterivanja i paljenje sela. Ove radnje ne mogu i ne smeju biti opravdane pod bilo kakvim izgovorom.
Odbacujemo i osudu zasnovanu na jednostranoj interpretaciji istorije, ali i pokušaje revizionizma kojima se nasilje nad albanskim stanovništvom zataškava ili relativizuje. Ključno je prepoznati da su radnička klasa i siromašni u svim etničkim zajednicama Balkana najviše ispaštali pod politikom nacionalističkih elita, koje su koristile sukobe kao sredstvo skretanja pažnje sa socijalne nepravde, eksploatacije i urušavanja radničkih prava.
NATO bombardovanje Jugoslavije nije donelo pravdu, već je produbilo podele i stvorilo teren za nove oblike ekonomske i političke zavisnosti. Danas, Kosovo i Srbija ostaju siromašne i politički zavisne teritorije, dok su lokalne elite u sprezi sa međunarodnim kapitalom nastavile pljačku radnih ljudi, bilo da su oni Srbi, Albanci ili pripadnici drugih naroda. Zato je naša dužnost da se borimo za istinu, a ona ne služi ni imperijalističkim interesima, ni nacionalističkim mitovima, već solidarnosti radničkih klasa Balkana. Samo zajednička borba protiv kapitalističke eksploatacije i nacionalnih podela može doneti pravdu i trajni mir u regionu.
